Ostra hipoglikemia to stan, który może być niebezpieczny i potencjalnie zagrażać życiu. Jest to sytuacja, w której poziom glukozy we krwi spada poniżej bezpiecznego poziomu. Glukoza jest niezbędnym źródłem energii dla komórek w organizmie, zwłaszcza dla mózgu. Gdy poziom glukozy we krwi spada zbyt nisko, organizm może nie być w stanie funkcjonować prawidłowo, co prowadzi do poważnych objawów i potencjalnych powikłań.

Hipoglikemia to jedno z powikłań cukrzycy. Jest to obniżenie poziomu glukozy we krwi poniżej 70 mg/dl. Choć taki spadek może nie wywoływać jeszcze widocznych symptomów, należy podjąć działania w celu zwiększenia poziomu cukru we krwi.

Glukoza odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu naszego organizmu, ponieważ jest głównym źródłem energii dla komórek, zwłaszcza dla mózgu. W przypadku, gdy jej poziom spadnie zbyt nisko, może dojść do zaburzeń funkcji poznawczych, zawrotów głowy, dezorientacji, trudności z koncentracją, drgawek, a nawet zatrzymania akcji serca i oddechu.

Prawidłowe wartości glikemii na czczo powinny wynosić pomiędzy 70–99 mg/dl. Glikemia po posiłku (mierzona około dwie godziny po) powinna wynosić poniżej 140 mg/dl .

Lekka hipoglikemia nie jest niebezpieczna, dopóki nie zostanie szybko wyrównana. Duży spadek glukozy we krwi, poniżej 54 mg/dl, może doprowadzić do trwałych następstw neurologicznych i do zgonu.

Jak zatem rozpoznać, że u cukrzyka doszło do hipoglikemii? Typowe symptomy hipoglikemii zazwyczaj są dostrzegalne, szczególnie jeśli wiemy, że dana osoba ma cukrzycę. Niemniej jednak, w przypadku nieznajomości pacjenta, te objawy mogą zostać pomyłkowo zinterpretowane jako przejawy upojenia alkoholowego lub nawet udaru mózgu. Charakter objawów hipoglikemii zależy głównie od poziomu cukru we krwi oraz szybkości spadku tego poziomu.

Objawy hipoglikemii mogą być różnorodne i obejmować:

  1. Drżenie lub drgawki: Może być widoczne drżenie rąk lub nóg, a w niektórych przypadkach mogą wystąpić drgawki.
  2. Pocenie się: Hipoglikemia może powodować nadmierne pocenie się, nawet gdy temperatura otoczenia jest niska.
  3. Zmęczenie: Osoby doświadczające ostrej hipoglikemii mogą odczuwać znaczne zmęczenie, osłabienie i senność.
  4. Głód: Nagły, uporczywy głód może być również objawem ostrej hipoglikemii, ponieważ organizm reaguje na brak glukozy jako na sygnał do jedzenia.
  5. Zmiany nastroju: Hipoglikemia może prowadzić do znacznych zmian nastroju, w tym drażliwości, niepokoju, a nawet agresji.
  6. Zaburzenia widzenia: Niektórzy ludzie doświadczających hipoglikemii mogą mieć problemy ze wzrokiem, takie jak rozmyte widzenie.
  7. Zaburzenia świadomości: W najcięższych przypadkach ostrej hipoglikemii może dojść do utraty przytomności lub śpiączki.

Jak postępować, gdy napotkamy na swojej drodze diabetyka z hipoglikemią? W sytuacji gdy spadek glukozy we krwi jest lekki, a chory jest przytomny i jest w stanie samodzielnie przyjmować płyny i pokarmy, należy podać jej do picia słodki napój. Takie postępowanie pozwoli na szybki wzrost glukozy we krwi, ze względu na to, że słodkie napoje zawierają głównie cukry proste. Mimo że wzrost glukozy jest intensywny, trwa krótko. Aby zapobiec ponownemu spadkowi należy podać choremu pokarm, który zawiera węglowodany złożone, np. kanapkę.

Przy pierwszym postępowaniu w niedocukrzeniu należy unikać spożywania produktów zawierających tłuszcze, czyli czekolady, wafelków, batonów, chleba z masłem i tłustym serem. Takie produkty oprócz węglowodanów zawierają też tłuszcze, które opóźniają wchłanianie węglowodanów. Nie zaleca się spożywania cukierków – na ogół nie wiadomo ile zawierają cukru, ponadto wolno się rozpuszczają i mogą spowodować zadławienie w razie utraty przytomności.

Po dostarczeniu węglowodanów ważne jest monitorowanie stanu diabetyka (ewentualnie można przeprowadzić pomiar kontrolny po około 10-20 minutach). Jeśli stan pacjenta nie powraca do normy, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną.

W przypadku ostrej hipoglikemii, gdzie chory jest nieprzytomny, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną.

W przypadku osoby, która straciła przytomność, należy postępować zgodnie ze standardowymi procedurami BLS (Basic Life Support) – sprawdzić obecność czynności życiowych, zapewnić drożność dróg oddechowych, ustawić ją w pozycji bezpiecznej i monitorować. W sytuacji zatrzymania czynności życiowych(chory przestanie oddychać) należy niezwłocznie rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową.