SIBO to stan, w którym jelito cienkie jest zdominowane przez nadmierną ilość bakterii, co prowadzi do wystąpienia różnych uciążliwych objawów ze strony układu pokarmowego. Choroba ta jest trudna do zdiagnozowania, gdyż nierzadko przypomina inne choroby układu trawiennego. Nieleczone SIBO może prowadzić do poważnych powikłań.

SIBO (ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth), czyli nadmierny rozrost bakterii w jelicie cienkim, jest stanem, w którym mikroorganizmy, takie jak Escherichia, Shigella, Pseudomonas, Aeromonas, Klebsiella i Proteus, które zwykle występują w okrężnicy, zasiedlają jelito cienkie. Chociaż te bakterie nie są patogenne dla człowieka, gdy zamieszkują odpowiednie miejsca w przewodzie pokarmowym, to ich obecność w innych miejscach może być szkodliwa. To zaburzenie może prowadzić do różnych objawów i zaburzeń, takich jak bóle brzucha, wzdęcia, biegunka, zaparcia, nudności, zgaga, uczucie pełności i gazy.

SIBO jest związane z różnymi czynnikami, w tym z zaburzeniami motoryki jelit, niskim poziomem kwasu solnego w żołądku, niedrożnością jelita, chorobą Leśniowskiego-Crohna, zespołem jelita drażliwego i cukrzycą.

Istnieje wiele czynników, które mogą przyczynić się do rozwoju SIBO. Może to być m.in. :

  • Zaburzenia motoryki jelitowej: Osłabienie ruchliwości jelitowej może powodować stagnację pokarmu w jelitach, co sprzyja rozwojowi bakterii.
  • Niski poziom kwasu solnego w żołądku: Kwas solny jest kluczowy dla trawienia i zabijania bakterii. Niski poziom kwasu solnego może umożliwić bakteriom przedostanie się z żołądka do jelita cienkiego.
  • Niedrożność jelita: Zwiększone ciśnienie w jelitach może sprzyjać przechodzeniu bakterii z jelita grubego do jelita cienkiego.
  • Choroby jelit: Niektóre choroby jelit, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna, zespół jelita drażliwego i choroba Hashimoto, mogą sprzyjać rozwojowi SIBO.
  • Cukrzyca: Osoby z cukrzycą częściej niż inne osoby cierpią na SIBO.
  • Używanie antybiotyków: Antybiotyki mogą niszczyć korzystne bakterie w jelitach, co prowadzi do nadmiernej kolonizacji bakterii szkodliwych.
  • Stres: Stres może wpływać na zaburzenia motoryki jelitowej i zmniejszyć poziom kwasu solnego w żołądku.
  • Niezdrowa dieta: Dieta bogata w cukier i węglowodany może sprzyjać rozwojowi SIBO.

Badanie mikrobiologiczne treści pobranej z jelita cienkiego, najczęściej z dwunastnicy lub jelita czczego, uznaje się za standard w diagnostyce SIBO. Jednak ze względu na czasochłonność, brak wystandaryzowanych metod, wysokie koszty i inne niedociągnięcia, nie wykonuje się go rutynowo. Preferowanym badaniem diagnostycznym jest wodorowy test oddechowy, który jest nieinwazyjny, bardziej komfortowy dla pacjenta i łatwo dostępny.

Istnieją różne sposoby leczenia SIBO, a wybór odpowiedniej metody zależy od indywidualnego przypadku. W przypadku łagodnych objawów, dieta FODMAP, która eliminuje niektóre węglowodany fermentujące, może być skuteczna. W celu wzmocnienia układu odpornościowego i przywrócenia równowagi bakteryjnej w jelitach, pacjenci mogą stosować probiotyki i prebiotyki.

Jeśli SIBO jest poważne lub nie reaguje na leczenie dietetyczne, antybiotyki mogą być stosowane, aby zabić bakterie w jelicie cienkim. Istnieją różne rodzaje antybiotyków, które mogą być stosowane w leczeniu SIBO, w zależności od typu bakterii, które zdominowały jelita. Do najbardziej skutecznych należą m.in. tetracykliny, amoksycylina z kwasem klawulanowym, metronidazol, doksycyklina.